Zelf ben ik al lang met Vrede bezig. Vrede in mijn leven en in mijn omgeving. Ik heb gemerkt dat het fragile is en dat het moeilijk is te creëren. Maar doorgaan werpt zijn vruchten af en iets kleins kan groot worden. Niet de moed opgeven. Je bent vaak zelf de brug. Je gaat het zelf zien, tot stand brengen en ervaren wat je wel en niet kan doen.

Mijn schilderij is misschien voor de hand liggend maar het komt van een heel oud, bijbels, verhaal. De ark van Noach. Iedereen ging aan boord voor de zondvloed. Op een gegeven moment stuurde Noach er een duif op uit om te kijken of leven mogelijk was op aarde. De duif kwam terug met een olijftak in de snavel en dus was dat het teken dat er Vrede op aarde was, iedereen kon van boord en een leven creëren, ook al was het kwetsbaar. 

De duif bracht goed nieuws, Vrede op aarde, zelf actief zijn om mensen en situatie’s te begrijpen. Positieve dingen benadrukken. Wij, als mensen, kunnen veel doen en in stand houden. Soms een beetje op elkaar letten. Je kan altijd een “olijfblaadje” oppakken. Het olijfblaadje staat voor, een compliment geven, een richting geven aan iemands leven, een steuntje in de rug zijn voor iemand of gewoon iets positiefs benadrukken. Je kunt het olijfblaadje elk moment oppakken en zo iets in beweging zetten en het zo verspreiden. Er komen dan ook olijfblaadjes naar je toe, pak ze aan en geef ze door. Je ziet dan dat mensen jou ook begrijpen.

Vrede met anderen, het is zo belangrijk, het kan je verder helpen en het kan verdieping geven.

Vandaar de titel “Duifelse Vrede” het staat voor Vrede die zo nodig is maar, soms zo moeilijk in stand te houden is en/of moeilijk tot stand te brengen is.

Josien